• Union-Vets d’r uit gelopen door Juliana Mill: 1 - 4

    Knappe kerel die ons in de derde helft stil krijgt. Nog geen halve seconde. Laat staan aandacht en ingetogenheid. Immers hier een voetbalgrap, daar ‘nog wat bier’... Maar ongemerkt naderde het tijdstip van 20:00 uur. Op TV geen voetbalwedstrijd maar Dodenherdenking. Nou, dat zullen die biermannen wel niet in de gaten hebben. Maar dan, heel bijzonder, of er onbewust een collectief wekkertje af gaat. Het stamtafelvolume daalt vanzelf naar nul en Joost en de Vets staan op. Wenden zich naar het scherm. Bijna 20:00 uur en zelfs ondergetekende hoort de speld vallen. Op de achtergrond zoemt zacht een koeling. Die hoor je anders nooit. Maar nu wel, omdat de verdere stilte niet intenser kan zijn. Niets beweegt. Niemand spreekt. En de koeling zet er een uitroepteken bij.

    We waren onder de indruk en iemand sprak bedeesd: ‘en dat terwijl niemand van ons de oorlog heeft meegemaakt’. Waarop Fred: ‘hoewel Leo en ik er dicht bij zaten’. Geschater en met een slotbiertje van Joost hadden we het nog over de betekenis van Dodenherdenking en Bevrijdingsdag.

    Foebal
    Fred won sowieso de gevatheidsprijs, want in de tweede helft ging Ad onder de lat. Juliana Mill schoot een bal hoog over, op de dwarsligger van de ballenvanger. Ad plukte de rebound achteloos en sierlijk met één hand uit de lucht, waarop Fred tegen de dug-out: ‘ja, als de ballen maar van achter komen’. Grote pret.
    Maar... die Ad deed niks verkeerd, integendeel. En Jeroen de eerste helft ook niet, want zij pakten gewoon wat er te pakken viel. Maar Mill had het eerste kwartier een duidelijk overwicht en hun nummer tien - fijne voetballer - schoot er twee binnen. Na dat kwartier herpakten wij ons, speelden meer ballen naar rood en kwamen meer op hun helft. Maar het was niet genoeg. Zij bewogen goed zonder bal, waren dus steeds aanspeelbaar en... er liepen er een paar bij die jarenlang door Jos Hermens zijn gescout. Die Millse nummer 9. Dat stond voor: ‘zoveel seconden doe ik over 100 meter’. Ja en hij niet alleen, want ook die lange nummer 16 en die kleine 12 waren niet normaal snel, zelfs voor onze eigen snellerds. Knap hoe Rob, Dennis en Kees deze gasten bespeelden, zeker omdat die laatste twee al een tijdje weinig hadden gespeeld. Maar Mill speelde gewoon goed en met hun twee kansen gingen ze heel zuunig om: dus met 0-2 zochten wij de kleedkamer op. Letterlijk ‘zochten’ want we speelden voor het eerst deze eeuw op veld D, alwaar we vooraf eerst effe de everzwijnen en hertjes moesten verjagen.
    Reden voor Heddy trouwens om weer eens mee te doen. Speelt principieel niet meer op kunstgras, daarvan krijgt ie het op z’n heupen, maar vandaag dus wel. Lekker bij de zwijntjes, gras tussen de noppen, groene kousen na afloop. Hij kreeg z’n knar nét niet achter enkele voorzetten die Jeroen G. vanaf de flank liet komen, maar anders...

    Rust
    Wij liepen dat héle eind naar de kleedkamer en als een speer weer terug, want al dat geloop gaat af van je netto-drinktijd.

    Tweede helft
    Al snel kwamen zij door een ongelukkig momentje bij ons op 0-3, maar toch herpakten wij het. Hier mogen Emiel, Wijnand en Jeroen G. genoemd worden, want die gingen voor in de strijd én voetbalden: aanspeelbaar, duels, voorzettingen. Corné trouwens ook, want ginds bij de cornervlag pielden Jeroen en Wijnand tegen drie Millers op de vierkante meter. Doorgaans gaat zo’n bal uit of corner, maar deze flipperkastte maar op en neer. Toen pikte Leo hem er uit en passte kort op Wim, die onder druk sierlijk wegdraaide en een lepe steek gaf, de zestien in op Corné. En joh, hoe die grote gozer zich in de drukte dan vrijkapt en 1-3 binnen schiet: wat lijkt het simpel. Fijne goal, want uit collectief doorzetten geboren.

    Pieter
    Na enig opstarten liet hij, Piet-eigen, weer zien waar FC Abcoude groot mee is geworden. Pakte een paar relevante ballen af en deed ook nog een stukje kooivechten met hun nummer 12. Gelukkig liep dat ongemerkt goed af.

    Ruud
    Die was vandaag met de brommer en speelde navenant: sterk in de duels en de passing. Maakte tegen het eind nog een high-speed sliding, geheel correct, waarna zijn man kreunend bij de prullenbak van veld E eindigde.

    Union bleef voetballen en aanvallen, maar vette kansen kwamen er niet meer. Wel scoorde Mill er nog eentje, uit de kluts en van richting veranderd. Zeker verdiend, maar misschien ietsje geflatteerd: 1-4.

    4 mei 2019,
    Leo E.


    Die foto hieronder?
    Tja. Ik liet mijn hond, Pius, uit aan de kust bij Rockanje en een smal zijpaadje leidde naar een monumentje in een verborgen duinpan. Dat bleek gewijd aan vijf burgers die daar in de oorlog waren gefusilleerd door de bezetter, waaronder een vader en twee zoons. De stilte. De hitte. Daar stond ik en mijmerde in verbijstering. Die ene zoon was pas 19 jaar. En Pius maar snuffelen achter dat monumentje. Nogal lang, dus ik keek en daar lag onder een vaas een half vergane ansichtkaart. De foto hierboven. Iemand had daar een tijdje geleden een gedicht geschreven, gewijd aan deze slachtoffers. Geroerd kon ik de verweerde tekst, gelukkig-gelukkig, nog nét ontcijferen.

  • Waar denk je aan
    als je weet dat je dood wordt geschoten?
    aan je familie
    ik weet het niet

    Of aan de vogels
    die zingen voor jou het laatste lied
    ik weet het niet

    Wat ik wel weet
    als ik in vrede en rust
    van en door de duinen mag struinen
    met mijn familie
    en luister naar een vogelkoor

    Dank dank daar voor