• Vets dragen verliespartij tegen Juliana op aan Jos van Lier

    SV Juliana Vets - VV Union Vets: 3 - 1 
    Wij verliezen niet graag. En zeker niet van onze buren SV Juliana. Maar vandaag, bijzonder, was de zege hen een piepklein beetje gegund. Want vooraf stonden we gebroederlijk twee minuten stil rond de middencirkel. Voor hun maatje Jos van Lier.
    In februari, met carnaval, merkten ze bij Juliana dat er iets mis was met hem. Hij miste ‘n tekstregel, ‘n muzieknoot, zoiets. En dat was niks voor Jos, want die was behalve foeballer nog veel meer...

    Onlangs overleed hij en vandaag nam z’n elftal op het veld afscheid van hem. Z’n vrouw, kinderen, kleinkids... heel wat familie en vrienden zaten op de tribune. Voor Jos. Prachtig decor, op dat hoofdveld, daar kunnen ze in de Champions League een puntje aan zuigen.

    Wij, Union Vets, kennen Jos. Als voetballer natuurlijk, maar sommigen van ons hebben ook nog muziek met hem gemaakt. Of op Carnaval ’n bie(r)tje met hem gedronken.

    De laatste jaren - zelfs een veteraan wordt een keer ouder - speelde hij nog maar af en toe een helftje. Of hij floot, want ook dat kon hij, de heetste duels in onze traditionele burenruzies oplossend met dat sympathieke smoel van ‘m.

    17:02 uur
    De stilte aan de Broekkant werd met een klaterend applaus afgesloten. Voor Jos. En de aftrap werd genomen door zijn kleine neefje James, die heel Union omver dribbelde en onze keeper met een bekeken schuiver passeerde. Bam! Die zat. Voor Ome Jos. En die mompelde vanuit de dug-out: ‘Lekkere bal, James, dit gaan wij winnen vandaag. Kan niet anders, want m’n familie is er, m’n vrienden, m’n elftal...’

    Maar ja, Union hè? Wij wilden Jos best nog ’n laatste voetbalhakje zetten. Kon ‘ie vast waarderen.

    Eerste helft
    En inderdaad, er was voor ons geen vuiltje aan de lucht. Ja zweefvliegtuigjes, terwijl wij ‘t knikkertje lekker rond lieten gaan. Invaller Ward Mariman maakte centraal achterin een prima debuut, een Vet met toekomst.
    Na een kwartiertje speelde de opgekomen Ruud een bal strak in op Corné. En die heeft octrooi op vals-traag wegdraaien met een man in z’n rug: het ene schoudertje even naar achteren en dan voluit andere kant wegdraaien, doelwaarts. Schuiver en 0-1. Sorry Jos.

    Rust
    De thee was niet te drinken. Want die was er niet. Hetgeen door Juliana achteraf ruimschoots goed werd gemaakt met een kan klaterend gerstenat en een schaal hartigheidjes.

    Tweede helft
    Jos was niet tevreden en stuurde wat donderige wolken naar De Broeklanden. Z’n maten snapten de hint en schakelden een tandje bij. En van den weeromstuit begon Union te rommelen: veel spelers die af en toe een uitstapje maakten naar de eigen positie, in plaats van andersom. Omzettingen en petit comité, waardoor er een tijdje twee backs en twee wingers op één positie liepen te klooien. Zo kwam de klad er in en Juliana pakte al het lekkers gretig uit. Ze lieten het gelukkig bij drie tegengoals en omdat we die Jos gunnen zullen we niet zeggen dat wij het drie cadeautjes vonden. Hoewel… dat was ook wel weer toepasselijk, want hij kon dus nog veel meer dan foeballe. Hij was bijvoorbeeld ook ‘De Nijmeegse Sinterklaas’. En hij was ook eh… ach te veel om op te noemen. Kijk hier maar, dan zie je ‘t.

    Ofwel, zoals Tobias het bondig verwoordde: ‘Het was gewoon ’n mooi mens’.

    15-8-2020,
    Leo E.